روزگاریست غریب
که در آن شمع به پروانه نگاهی نکند.
که در آن دل که شکست
دگری هیچ صدایی نکند!
روزگاریست غریب
که جهان جامه به تن جز به سیاهی نکند
بشر اهل زمین
طلب مغفرت از لایتناهی نکند.
روزگاریست غریب....
پی سهرابم من
پی فریادش باز:
" کای زمینی!
دل عاشق طلب عشق ز هر بی سر و پایی نکند..."
نویسنده » . ساعت 8:0 عصر روز سه شنبه 87 اردیبهشت 24